Jestem dla Ciebie, a Ty jesteś dla mnie
Jestem dla Ciebie, a ty jesteś dla mnie
Projekt realizowany w ramach działań interwencyjnych po pandemii Covid -19. Projekt finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny
Cel i zadania Projektu
Projekt jest skierowany do dzieci i młodzieży z 4 klas opartych na innowacji edukacyjnej prowadzonej pod opieką naszej fundacji.
Działania pojęte w projekcie mają na celu otwarcie uczestników na emocje, na potrzebę akceptacji i dostrzegania siebie nawzajem. Interwencja skierowana jest do grupy dzieci, które się znają, funkcjonują we wspólnych społecznościach szkolnych. Jednakże w skutek następstw izolacji spowodowanej sytuacją pandemiczną, znacznie się od siebie oddaliły. Żeby dzieci mogły poczuć się dobrze ze sobą nawzajem muszą pozwolić swoim emocjom zaistnieć, muszą nazwać swoje obawy i lęki, przyjrzeć się swojemu samopoczuciu i zobaczyć, że nadal świat należy do nich i mogą go zmieniać, mogą nieść idee, walczyć o wartości, być bohaterami. Tylko tak potrafią otworzyć się i wracać aby budować przyjaźnie.
Łącznie objęliśmy projektem 55 dzieci, w tym 18 dzieci z zespołem Downa
Warsztaty prowadzą: Jarosław Rebeliński i Dorota Bielska
Warsztaty mają za zadanie budować otwartość, akceptację, wiarę we własne siły, prawo do marzeń i do posiadania przyjaciół. Pozwolą uśmierzyć ból i lęki, poczuć się akceptowanym i wyjątkowym, tu w tym miejscu, w którym funkcjonują, w wyjątkowej misji budowania otwartego świata.
Co działo się w naszym projekcie w kolejnych miesiącach
ETAP I - Zaczęliśmy
Warsztaty rozpoczęliśmy 1 lutego. Na pierwszych warsztatach poruszaliśmy, zgodnie z założeniem projektu, kwestie wartości, świata wokół mnie, poczucia tego kim jestem i jakie są moje relacje w grupie. Nie zabrakło również zabaw dramowych, opartych na prostych doświadczenia bycia „tu i teraz”, dających poczucie bezpieczeństwa, rozluźnienia i wspólnotowości.
Bazą do działań stała się opowieść. Dzięki temu dzieci mogły poczuć się dobrze ze sobą nawzajem pozwalając swoim emocjom zaistnieć, nazywając swoje obawy i lęki, mogły przyjrzeć się swojemu samopoczuciu i zobaczyć, że nadal świat należy do nich i mogą go zmieniać, mogą nieść idee, walczyć o wartości, być bohaterami.
Przy pomocy teatrzyku Kamishibay opowiedzieliśmy dwie historie, aby potem zilustrować je w działaniach dramowych.
Pierwsza z nich nazywa się „Rok krok” – historia przemiany tego co dzieje się w naszym życiu, cyklów które powodują zmiany, ale są powtarzalne dając nam w ten sposób poczucie bezpieczeństwa.
Druga bajka „Trzeba będzie” – to widziany z perspektywy dziecka świat, tuż przed jego narodzeniem. Dziecko ogląda świat ze „swojej wyspy”. Świat, w którym oprócz dodawania odejmowania i mnożenia trzeba przede wszystkim nauczyć się dzielić. Świat, w którym trzeba często powtarzać słowa „kocham Cię”. Obydwie historie pomagają dzieciom rozumieć siebie poprzez swoje „ja” oraz „my”. Po ćwiczeniach i zadaniach dramowych, następuje jedno w ważniejszych działań podczas warsztatów – wspólne pisanie historii. Jest to historia tworzona przez całą grupę. Każdy może wnieść swój pomysł, wymyśleć bohatera czy bohaterkę, opowiedzieć o czym ma to być. To niezwykle ważny czas mocno integrujący i dający swobodę na artystyczne refleksje, doświadczenia i doznania mają szansę wyzwolić w uczestnikach to co dla nich wspólne, uniwersalne i jednakowo istotne - stając się pomostem pomiędzy wszystkimi jednostkami uczestniczącymi w zajęciach jak i pomiędzy grupami dzieci normatywnych i z niepełnosprawnościami.
ETAP III - Budujemy pełną opowieść
Jak stworzyć fabułę opowieści? Jak narysować historię, którą wymyśliliśmy? Na te i na inne pytania uczestniczki i uczestnicy warsztatów odpowiadali w działaniu, korzystając ze scenek dramowych, etiud scenicznych, ucząc się wyrażania emocji, rysując i malując, wykorzystując technikę collagu. Ale po kolei. Najpierw spisaliśmy dokładnie historię naszej opowieści. Krok po kroku opisaliśmy rozwój wydarzeń, rozpisując najważniejsze wątki. Stworzyliśmy plan obejmujący podróż bohatera, który spotyka na swojej drodze sprzymierzeńców i wrogów oraz mentorów dających mu wskazówki, dzięki czemu staje się silniejszy i mądrzejszy, co pozwala mu na końcu historii, przezwyciężyć zło. Nasi uczestnicy projektowali tła do plansz, na których pojawią się postaci z historii oraz atrybuty tych postaci. Pracowaliśmy również z emocjami, które pojawiły się w opowiadaniu. Przedstawiliśmy je w scenkach oraz na „gorących krzesłach”, technice dramowej, nazywanej również wywiadem w roli. Uczestnicy opowiadali kim są, co czują, jak im się żyje w rolach bohaterów. To były bardzo kreatywne i twórcze zajęcia.
ETAP II - tworzenie bohaterów
Po zapoznaniu się z opowieścią i formułą teatrzyku kamishibai, uczestnicy i uczestniczki naszych zajęć, przeszli do kolejnego etapu, jakim było tworzenie bohaterów. Na poprzednich zajęcia wymyśliliśmy wstępna fabułę i główne postaci, ale nie nadaliśmy im kształtu. Teraz w rozmowach z uczniami określiliśmy charakter postaci. Rozmowa toczyła się wokół tego kim jest bohater, jakie powinien posiadać cechy charakteru i czy na swojej drodze spotyka anty bohatera i co z tego wynika. Te narracje poruszały tematy przyjaźni i konfliktów, które stanowią oś dobrej opowieści, ale również towarzyszą nam w życiu. Dzieci bardzo mocno zidentyfikowały się z wymyślonymi postaciami. W scenkach ogrywaliśmy to jak mogłyby się zachować, gdyby były pośród nas. Na koniec zadaniem grupy było narysowanie wszystkich postaci z opowiadanej historii, które posłużą nam w dalszych pracach nad scenariuszem. Prace zostały wykonane z dużą starannością. Podczas podsumowania zajęć obejrzeliśmy wszystkie rysunki i podzieliśmy się tym jak spędziliśmy ten czas, mówiąc o tym co było fajnego, co nie. Zadaliśmy sobie również pytanie, czy każda historia powinna się kończyć dobrze? I zdecydowaliśmy, że nasze historie będą się kończyć dobrze :)
Tak wyglądało to w obiektywie aparatu
ETAP IV - Historie i ich wizualizacja
Dzieci w niesamowity sposób przelały swoje emocje, lęki i wyobraźnię tworząc swoje światy i tak powstały cztery fascynujące opowieści:
1. O Karolu i Natalii – bajka o odwadze
2. Tamaryn słodyczowy świat – bajka o przyjaźni
3. Planeta Kepler 208 – opowieść o wojnie i nadziei
4. O dzielnym Felku – bajka o tym jak przełamywać strach
Tym 4 historiom trzeba było dać prawo zaistnieć tworząc kolejne karty opowieści. Każda z grup pracujących nad swoją opowieścią, użyła różnych technik do stworzenia ilustracji obrazujących historię. Jak już wspomnieliśmy w jednej grupie była to technika collagu, w kolejnej grupie uczestniczki/cy rysowali kredkami tła po czym zostały naklejone wcześniej przygotowane postaci ich opowieści, kolejna robiła figurki oraz inne elementy pojawiające się w opowieści z plasteliny, które potem fotografowaliśmy i komputerowo wklejaliśmy do obrazu, ostatnia rysowała na czarnym papierze i wstawiała bohaterów. Zastosowanie rożnych technik spowodowały, że powstały prace oryginalne i nietuzinkowe, wykonane niezwykle pomysłowo. Najważniejsze jednak są historie.
6A - SP57 Gdańsk - Planeta kepler 208
2A - SP7 Rumia - Bajka o Karolu i Natalii
1C - SP92 Gdańsk - O dzielnym felku
Etap V - Opowiadamy
W ostatnim etapie razem z dziecmi opowiadmy swoje bajki, dla innych dzieci, dla innych szkół, dla naszych rodziców. Tworzymy filmy czytając wspólnie z dziećmi i nauczycielami nasze balki. To bardzo wazny etap. Słowa, emocje, pomysły dzieci zatrzymane na zawsze. Wszyscy byliśmy przejęci. Nie najważniejsza było kto jak czyta, ale to że wszyscy robiliśmy to razem. Obecność kamery powodowała, że pomimo lekkiego spięcia wszyscy bardzo mocno angażowali się w działanie. Każda/dy miał swoją kwestie do przeczytania. To było tez podsumowanie pracy na warsztatach w szkole. To nad czym pracowaliśmy przez kilka miesięcy zostało ukończone, historie zostały opowiedziane i nagrane. Dzieci przeszły razem z nami etapy zabawy integracji, tworzenia historii wymyślenia formy plastycznej oraz nagrania wszystkiego we wspólnym działaniu. Cieszymy się, że jako artyści mogliśmy być towarzyszami tej podróży. Pięknej i twórczej, ale przede wszystkimi wymyślonej w pełni przez naszych czasem kilku lub kilkunastoletnich przewodników.